Malbork. W kościele św. Jana Chrzciciela trwa ratowanie sklepień. Ten etap wymaga wielkiej ostrożności i precyzji – pisze red. Radosław Konczyński na portalu Malbork Nasze miasto 22 kwietnia 2021
Przypomina, że prace w sięgającym XIV wieku kościele zaczęły się od ratowaia sklepienia nawy północnej przed zawaleniem. Po żmudnych, specjalistycznych badaniach, przygotowaniu dokumentacji i pozyskaniu dotacji z Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu w 2020 r. został przeprowadzony pierwszy etap prac konserwatorskich w świątyni. Wówczas – w dużym skrócie – zabiegom zostały poddane tynki pokrywające sklepienia kopuł nawy północnej. Ekipa specjalistów z firmy ZKR, Zabytki Konserwacje Remonty oczyściła je z brudu i kurzu oraz z grubo nakładanych przez wieki wtórnych warstw malarskich.
– Odsłonięte oryginały po zdezynfekowaniu zostały wzmocnione. Następnie na kryształowo-gwieździste sklepienie nałożono tynk wyrównujący, technologicznie nawiązujący do oryginalnej wyprawy tynkarskiej. Na koniec półkule kopuł od wnętrza kościoła zabezpieczono, podpierając drewnianymi stemplami – przypomina Dorota Miściuk-Jędrzejczyk, konserwatorka dzieł sztuki, kierowniczka prac konserwatorskich w kościele.
Teraz ZKR spędzą wiele czasu w przestrzeniach, do których nikt normalnie nie ma dostępu – czyli nad sklepieniami, a pod konstrukcją dachową kościoła. Od góry będą zabezpieczać dwie kopuły nawy północnej do niedawna najbardziej narażone na zawalenie. Na szczęście, to największe zagrożenie minęło dzięki ubiegłorocznym pracom, ale to oczywiście nie wystarczy.
Z ulgą będzie można odetchnąć dopiero po drugim etapie, w którym zostaną zastosowane nowoczesne technologie. Wybierając je, zespół opracowujący przebieg akcji ratunkowej w malborskim kościele wziął oczywiście pod uwagę losy obiektu oraz ich wpływ na strukturę budowli. Chodzi tu o pożary, osunięcia murów wspierających sklepienia, ostrzały artyleryjskie czy nieszczelne, przeciekające połacie dachów.
Po przeanalizowaniu szeregu czynników dotyczących charakteru zniszczeń kopuł w przeszłości wybrano technologię wzmocnienia sklepień w oparciu o metodę Ruredil X Mash C 10. Polega ona na precyzyjnym nałożeniu na całą powierzchnię kopuł od strony dachu kościoła specjalistycznej siatki wykonanej z włókna węglowego, „wklejanej” na mocno wiążącą zaprawę mineralną. System wybranego materiału polega na użyciu opatentowanego zestawu siatek – tłumaczy Dorota Miściuk-Jędrzejczyk.
Siatki zbudowane są z włókien węglowych oraz z włókien PBO (nazwa pochodzi od składnika: benzobizaksozol poliparafenylenu), które mają zwiększoną wytrzymałość na rozciąganie o ok. 40 proc. oraz zwiększoną odporność na ogień z powodu dużej wytrzymałości na temperaturę – do 750 stopni C. Ten materiał i technologia z powodzeniem są stosowane w wielu budowlach zabytkowych. Jako przykłady Dorota Miściuk-Jędrzejczyk podaje Zamek Księżnej Orańskiej w Kamieńcu Ząbkowickim (wzmacnianie sklepień ceglanych krużganków) czy wieżę Ratusza w Tarnowie.
Cały tekst można przeczytać tu:
https://malbork.naszemiasto.pl/malbork-w-kosciele-sw-jana-chrzciciela-trwa-ratowanie/ar/c7-8242329
